Przyczyny słabnięcia wzroku po czterdziestym roku życia.

Oko to niezwykle złożony organ, którego prawidłowe funkcjonowanie wymaga dużej precyzji działania wszystkich elementów. Nawet niewielkie deformacje lub uszkodzenia oka powodują nieostre widzenie. Do najczęściej spotykanych wad wzroku należą krótkowzroczność i dalekowzroczność, które są spowodowane nieprawidłowym kształtem soczewki. Starczowzroczność, która występuje powszechnie u osób po czterdziestym roku życia, ma odmienne przyczyny. Za pogorszenie się wzroku wynikające z wieku organizmu odpowiada nie soczewka, lecz mięśnie gałki ocznej, które stopniowo słabną. W pewnym momencie dochodzi do tak znacznego osłabienia, że oko traci naturalną zdolność do akomodacji. Starczowzroczność, czyli inaczej prezbiopia, może być korygowana za pomocą odpowiednio dobranych szkieł korekcyjnych, jednak są to odmienne szkła niż w przypadku krótkowzroczności i dalekowzroczności. W tym wypadku wykorzystywane są szkła dwuogniskowe albo szkła progresywne, które umożliwiają ostre widzenie w dali i w bliży jednocześnie.